- naqafil
- sif. və zərf <fars. na. . . və ər. qafil> Qəfildən, birdən, nagahan, gözlənilmədən, xəbərsiz. Naqafil azara düşmək. Naqafil söz demək. Naqafil gəlmək. – Az qalmışdı duram, bir özgə tərəfə üz qoyam, birdən, aha, rəfiqim Rzaqulu bu tərəfdən naqafil çıxdı. C. M.. <Kərbəlayı Rəcəb:> Balaqardaş zalım oğlu naqafil anbardan çıxdı, ürəyim qopdu. N. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.